ഹിന്ദിയും, സുഹൃത്തും പിന്നെ ഞാനും

ആദ്യമായി ഗള്‍ഫിലെത്തുന്ന ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന മലയാളികള്‍ക്കും ഭാഷ ഒരു പ്രശ്നം തന്നെയാണ്. അത് ബിരുദക്കാരനും, ബിരുദാനന്തര ബിരുദക്കാരനും, എസ് എസ് എല്‍ സി ഫൈനല്‍ ഇയറുകാരനും ഏക് തുജേ കേ ലീയേ. ചുമ്മാതല്ല... ക്രെഡിറ്റ് കാര്‍ഡ്, ലോണ്‍, മണി എക്സ്ചേന്ജുകള്‍... ഈ വക പരസ്യങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ അറബിക്കിന്‍റേയും ഇംഗ്ലീഷിന്‍റേയും കൂടെ മലയാളം ചേര്‍ക്കുന്നത്.

ഇതൊക്കെ കേട്ടറിഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കിയ സ്ഥിതിക്ക് കുറച്ച് കാലം സ്പോക്കണ്‍ ഇംഗ്ലീഷ് ക്ലാസ്സിന് പോകാമെന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ? പോരാ, സംഗതി ഇംഗ്ലീഷ് ലോകഭാഷയൊക്കെ തന്നെ..! ഇവിടെ ജോലി കിട്ടാന്‍ അത് അത്യാവശ്യവും (തന്നെയോ..!!). പക്ഷേ, ഇവിടെ ജീവിച്ചു പോവണമെങ്കില്‍ നമ്മുടെ ദേശീയ ഭാഷയായ ഹിന്ദി തന്നെ ശരണം.

ഇവിടെയെത്തി ജോലിക്കായലയുന്ന നിങ്ങളോട് സുഹൃത്ത് വിളിച്ചു പറയുന്നു. ‘അവിടെയൊരു ചാന്‍സുണ്ട്, ഇപ്പോ തന്നെ ഒന്ന് പോയി നോക്ക്’. നിങ്ങള്‍ ചടപടാന്ന് റെഡിയായി, കടം വാങ്ങി വെച്ചിരിക്കുന്ന ടൈയും വരിഞ്ഞു ചുറ്റി പുറത്ത് ചാടുന്നു. ടാക്സിയില്‍ കയറുന്നു - സ്വാഭാവീകം, ഡ്രൈവര്‍ പച്ച തന്നെയായിരിക്കും... അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ ഭാഗ്യവാന്‍. കയ്യും കാലും വെച്ച് ആക്ഷന്‍ കാണിക്കുന്നതിന്‍റെ കൂടെ രണ്ട് വാക്കെങ്കിലും പറയേണ്ടേ?. ങേ.. ടാക്സിക്ക് പോവാന്‍ കാശില്ല, ബസ്സിനാണ് പോകുന്നതെന്നോ..! ആയ്ക്കോട്ടെന്‍റിഷ്ടാ, ബസ്സില്‍ കയറുന്ന നിങ്ങള്‍ ‘ഈ ബസ്സ് അത് വഴിയാണോ പോകുന്നതെന്ന്’ ഇംഗ്ലീഷില്‍ തന്നെ ബസ്സ് ഡ്രൈവറോട് ചോദിച്ചെന്നിരിക്കട്ടെ..! അയാളിനി അറബിയോ, സുഡാനിയോ, മിസിരിയോ, ഫിലിപ്പൈനിയോ ഏത് നാട്ടുകാരനുമാകട്ടെ, നിങ്ങള്‍ ഇന്ത്യക്കാരനാണെന്ന് മനസ്സിലായ സ്ഥിതിക്ക് ഹിന്ദിയിലേ മറുപടി പറയൂ.

സംഗതി ഇങ്ങിനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ഹിന്ദി എനിക്കിപ്പോഴും പുളിക്കുന്ന മുന്തിരി തന്നെയാണ്. ടാക്സിയില്‍ കയറിയ പാടെ എനിക്കറിയാവുന്ന മുറി ഇംഗ്ലീഷില്‍ പോവേണ്ട സ്ഥലവും പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഹിന്ദി അറിയാത്തവനാണേ എന്ന മുന്‍കൂര്‍ ജാമ്യവുമെടുത്ത് മിണ്ടാതിരിക്കും. എന്നാലും ചില സംഭാഷണ പ്രിയന്മാര്‍ വാ തോരാതിങ്ങനെ സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍, അവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കാനായ് ചുണ്ടിലൊരു ചിരിയും പരത്തി ‘ജി’.. ‘ജി’ എന്നിടയ്ക്കിടയ്ക്കിങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കും. ഒരിക്കലീ ‘ജി’ കുറേ തവണ കേട്ട ഒരുത്തന്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തുറിച്ച് നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ‘തുംകോ ഹിന്ദി നഹീ മാലും ???’

ഇതൊക്കെപ്പോ പറയാന്‍ കാര്യമെന്താണെന്ന് വെച്ചാല്‍.... അടുത്തിടെ എന്‍റെയൊരു ബാല്യകാല സുഹൃത്ത്, നല്ല രീതിയില്‍ നടന്ന് പോയിരുന്ന സ്വന്തം സ്ഥാപനം അടച്ച് പൂട്ടി, ‘സമ്പാദ്യം’ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കാനായി ഇങ്ങോട്ടെഴുന്നെള്ളിയിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥിതിയോട് തന്നെ മടുപ്പ് തോന്നി മൂന്ന് വര്‍ഷത്തെ എട്ടാം ക്ലാസ്സ് പഠനത്തോട് കൂടി ആ പരിപാടി അവസാനിപ്പിച്ച എന്‍റെ ചുരുക്കം ചില സുഹൃത്തുക്കളില്‍ ഇദ്ദേഹവും പെടും.

ഇദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മുടിവെട്ടല്‍ കര്‍മ്മം നടത്തുന്നതിനായി ഞാന്‍ സ്ഥിരമായി പോകുന്ന പാകിസ്ഥാനിയുടെ കടയില്‍ കൊണ്ടുപോയി. മുടിവെട്ടല്‍, ക്ഷൌരം... പിന്നെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മസ്സാജ് എന്ന പേരില്‍‍ തലയില്‍ ഒരു ചെണ്ടമേളം, പുറത്തും തോളിലുമൊക്കെ ഒരു തേരോട്ടം ഇവയെല്ലാം കൂടെ വെറും ആറ് ദിര്‍ഹം മാത്രം മതി എന്നത് മാത്രമല്ല എന്നെ അങ്ങോട്ട് ആകര്‍ഷിക്കുന്നത്. ഹിന്ദി അറിയില്ല എന്നൊരു എക്സ്ക്യൂസില്‍ എല്ലാ ക്ഷുരകന്മാരുടേയും ദൌര്‍ബല്യമായ ‘വധ’ത്തില്‍ നിന്നുള്ള മോചനം... ഇതും കൂടെ ഒരു ഘടകമാണ്.

എന്‍റെ സുഹൃത്തിന്‍റെ മുടിവെട്ടുന്ന സമയം കൊണ്ട്, കുറച്ചപ്പുറത്തുള്ള പോസ്റ്റോഫീസില്‍ നിന്ന് കത്തുകളെടുക്കാനായി ഞാന്‍ നീങ്ങി. ഭാര്യയുടെ കത്ത് വായിച്ചാനന്ദിച്ചും, വീട്ടില്‍ നിന്നുള്ള കത്ത് വായിച്ച് തലതല്ലിക്കരഞ്ഞും തിരിച്ചെത്തിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് പഴയ ഉടലും പുതിയൊരു തലയുമായി നില്‍ക്കുന്ന എന്‍റെ സുഹൃത്തിനെയാണ്.

‘ഇതെന്താണ്ടാ കാട്ടി വെച്ചിരിക്കണത്’ അവന്‍റെ തല നോക്കി ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
‘മത്തങ്ങത്തലയാ’ എന്നൊരു തെറിയും ചേര്‍ത്തവന്‍ മൊഴിഞ്ഞു...

‘അന്‍റെ വാപ്പ പഠിപ്പിച്ചേക്ണാ വെട്ട്യേത് മതീന്ന് ഹിന്ദീല് പറയാന്‍’