അശ്രദ്ധ

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് നടന്ന കഥയാണിത്.
അടിഞ്ഞ് കൂടിക്കിടക്കുന്ന ഓര്‍മ്മക്കൂമ്പാരങ്ങളില്‍ നിന്നും ഓര്‍ത്തെടുത്ത് പറയാന്‍ ശ്രമിക്കാം.
ചിലരുടെ അശ്രദ്ധ, മറ്റുള്ളവരുടെ വലിയ നഷ്ടങ്ങളായി മാറുന്നു പലപ്പോഴും .
ഇതും അത്തരത്തിലൊരു അശ്രദ്ധകൊണ്ട് സംഭവിച്ചത്.

അവിടെയൊരു കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ വര്‍ക്ക് നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.
ഒരു കൂട്ടയ്മയുടെ വിജയമാണവിടെ നടക്കുന്നത്.
എല്ലാവരും അവരവരെ ഏല്പിച്ച കാര്യങ്ങളില്‍ വ്യാപൃതരായിരിക്കുകയാണ്.
പണ്ടത്തെ കാലമല്ലേ... ഇന്നത്തെ പോലെ ജോലി അനായാസമാക്കുന്ന യന്ത്രങ്ങളൊന്നും തന്നെയില്ല.

മഴയൊന്ന് വിട്ട് നില്‍ക്കുന്ന സമയമാണ്.
അടുത്ത മഴക്ക് മുമ്പേ പണി തീര്‍ത്തില്ലെങ്കില്‍ ഇതുവരേയുള്ള അദ്ധ്വാനമെല്ലാം പാഴാവും.
വലിപ്പചെറുപ്പമൊന്നും അവര്‍ക്കിടയിലില്ല, എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യം മാത്രം.
ചുമടെടുത്ത് വരുന്നവരും ചുമടിറക്കി വരുന്നവരും പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖമൊന്ന് നോക്കുമെന്നല്ലതെ, സംസാരമൊന്നുമില്ല അവര്‍ക്കിടയില്‍. അതെ എല്ലാവരും തിരക്കിലാണ്.

എങ്കിലും എല്ലായിടത്തും എന്ന പോലെ ഇവിടെയും ചില അലസന്‍മാരുണ്ട്... അതങ്ങിനെയാണ്. ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചെയ്തെന്ന് വരുത്തി അവിടേയും ഇവിടേയും മാറി നില്‍ക്കുന്ന മിടുക്കന്മാര്‍. അദ്ധ്വാനത്തിന്‍റെ വിലയറിയാത്തവര്‍.

അവര്‍ ഒരോ പടവുകളും മനോഹരമായി പടുത്തുയര്‍ത്തുന്നത് നോക്കി ഞാനിരുന്നു.
അപ്പോഴാണ് അങ്ങാടിയില്‍ ആടിന് ഇല വാങ്ങിക്കാന്‍ പോയ വല്യുപ്പ തിരിച്ച് വന്നത്.
ചവിട്ട് പടിയിലിരുന്ന മൂളി (കിണ്ടി) എടുത്ത് കാല്‍ കഴുകി വല്യുപ്പ വരാന്തയിലേക്ക് കയറി.

ഒലിച്ചിറങ്ങിയ വെള്ളത്തിലൂടെ ഒലിച്ച് പോകുന്ന ഉറുമ്പുകളും അവരുടെ വൃഥാവിലായ അദ്ധ്വാനവും എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറയിച്ചു.